't Notenhof
Interview
Broer achterna
Ilse: "Mijn vader vond het belangrijk dat we - mijn broer en ik - konden koken en we moesten dan ook elke weekend meehelpen de keuken in. Mijn broer ging naar de PIVA in Antwerpen voor bakker en ik ging naar het humaniora. Na twee jaar was het duidelijk dat dit niet mijn ding was, ik wou iets doen met mijn handen. (lacht) Mijn broer stelde toen voor in de PIVA de richting hotel-restaurant te gaan volgen, met de bedoeling later in de zaal te staan.
"Ik voelde me er meteen thuis. Tijdens mijn 6de specialisatiejaar keuken werd ik tweede in een schoolwedstrijd en mocht een stage lopen in 't Fornuis in Antwrepen. Mijn vriendin die eerste was, kon naar Romeyer *** in Brussel. Ze zag dit echter niet zitten en we mochten wisselen. Dat was mei 1992 en in augustus kon ik er aan de slag in de zaal en (lacht) ik leerde er mijn man Pascal Vandermaeten kennen. Toen Romeyer 2 jaar later stopte, kon ik beginnen - ook in de zaal - in de Sea Grill bij Yves Mattagne. Daar heb ik 5 jaar gewerkt, maar de liefde voor de keuken was er wel de hele tijd en ik volgde zijn keuken nauwgelet. Mattagne is een goochelaar in de keuken, hij en Romeyer zijn mijn grote voorbeelden."
Keuken of zaal
Ilse: "In 1998 besloten Pascal en ik, zelf een restaurant te starten. We vonden een pand in mijn geboortedorp Londerzeel, een huis met een forse tuin waarin veel notenbomen stonden, en gingen meteen verbouwen. Toen was de vraag: wie in de keuken en wie in de zaal want we hadden allebei dezelfde opleiding, maar hadden tot dan allebei enkel in de zaal gewerkt. Mijn keukenambitie was het grootst en ik ging de keuken in, iets wat ik me na 24 jaar nog niet heb beklaagd! Ik doe het héél graag! Nu hou ik ook van het contact met de klanten, maar Pascal is mijn ogen in zaal, ik vertrouw blindelings op hem.
"En ja, het is een zwaar beroep, zeker als er kinderen komen (ik heb twee dochters), maar we doen het al de hele tijd met z'n twee, wonen boven het restaurant wat handig is en kregen ook veel hulp van de grootouders."
Klassiek met een touch
Ilse: "Mijn keuken is klassiek met een kleine vrouwelijke touch. Klanten noemen mijn keuken 'licht' omdat ze steeds zonder zwaar gevoel buitengaan. Toch vind ik sauzen heel belangrijk, dat nam ik mee van Romeyer, voor hem maakte de saus het gerecht. Mijn favoriete seizoen is de herfst met het wild. Natuurlijk is mijn kookstijl doorheen de jaren geëvolueerd. (lacht) Mijn oudste dochter volgt dieet en voedingskunde en wijst me al eens op bepaalde aanpasbare dingen zoals minder boter in de sauzen. En... (lach) ik ben een vrouw en let ook op mijn lijn."
Kandidaat Mastercook
Ilse: "Als Mastercook wil ik vooral mijn ervaring en de liefde voor het product overbrengen naar jonge mensen. Een leermeester zijn die hen de liefde voor ons fantastische beroep doorgeeft. Veel van de jonge mensen in de hotelscholen missen volgens mij die passie. Met z'n twee in het beroep staan is een voordeel want ja, je klopt veel uren, maar je doet het wel samen. We hebben de verantwoordelijkheden vanaf het begin duidelijk verdeeld en we houden werk en privé zoveel mogelijk gescheiden. Dat alles meegeven aan jongeren is belangrijk."
Toekomst
Ilse: "Zo lang de motivatie, de liefde voor het beroep er is en mijn klanten tevreden zijn en terugkomen, gaan we door! Wij zijn een familiale zaak waar mensen zich thuisvoelen, waar eens gelachen wordt en een goed glas gedronken bij lekker eten.
"Mensen zijn mondiger geworden, maar dat vind ik niet erg. Ze vergelijken, gaan meer op restaurant en er is facebook en instagram. Websites en social media zijn nu heel belangrijk. Mensen kijken ernaar voor ze reserveren, maar het allerbelangrijkste blijft toch de mond aan mond reclame.
"Een pijnpunt sedert corona is personeel. Mijn sous werkt al 23 jaar bij me, is meegekomen van Sea Grill. Voor het weekend is het een constante zoektocht naar extra's. Studenten zijn gewoon veel minder gemotiveerd. Van de stagiairs, zelfs de laatste jaars, werkt slechts 10% in het weekend. Dat was vroeger wel anders, van zodra ik naar PIVA ging, werkte ik elk weekend. Volgens mij moet ook de opleiding strenger. Toen ik aan een stagiair vroeg om mayonaise te maken, wist hij niet hoe het te doen! Misschien strenger selecteren bij het begin en echt kijken naar de motivatie... Natuurlijk is er nog toekomst in ons beroep. In 1998 waren de banken ook streng, voor hen verkoop je lucht als horeca.
"En, persoonlijk. Drie jaar terug hebben we verbouwd: nieuwe keuken, overdekt terras. We gaan nog minstens 10 jaar door! We zullen wel zien wat het leven brengt."
't Notenhof, Meerstraat 113, 1840 Londerzeel, https://www.notenhof.be
