William Donnay
William Donnay, chef in restaurant Les Etangs in Herve, heeft zijn roeping ontdekt door samen met zijn ouders regelmatig goede restaurants te bezoeken. Deze gediplomeerde van het Institut Notre-Dame in Heusy is er trots op zich als Young Master te hebben aangesloten bij The Mastercooks, met wie hij hoopt alle aspecten van zijn beroep te kunnen bespreken.
Bent u op jonge leeftijd in het restaurantwezen terechtgekomen?
Hoewel ik uit een milieu kom dat niets te maken heeft met de horeca, denk ik dat ik mijn gevoel voor smaak heb geleerd van mijn ouders, die van lekker eten hielden, en vooral van mijn moeder. We gingen vaak naar restaurants. Dus zei ik op een dag bij mezelf dat ik er mijn beroep van zou maken. Dus ging ik hotelmanagement studeren aan het Institut Notre-Dame in Heusy.
Hoe bent u in uw huidige functie gekomen?
Als student kreeg ik de kans om hier in het restaurant Les Etangs te werken. En na mijn studies kreeg ik de kans om er vier jaar lang tweede in rang te zijn. En nu ben ik de chef geworden…
Hoe zou u uw kookkunst omschrijven?
Mijn idee is om klanten te laten ontdekken wat ik ze zou willen tonen als ik ze bij mij thuis zou ontvangen. Ik wil ze een authentiek moment van delen laten beleven. Daarvoor ben ik blij als zij blij zijn...
Wat zijn uw favoriete producten?
Eigenlijk denk ik dat vlees mijn zwak is. Maar dat weerhoudt me er niet van om met plezier met kreeft te werken. Een van onze grote successen is kreeft gegrild onder de salamander en knoflook-kruidenboter. Voor de rest haal ik veel voldoening uit het bereiden van bijvoorbeeld een fijne entrecote van rundvlees. Of een lamskroon. Hier doen we dat in een norikorst en onze klanten zijn daar dol op... .
Werkt u ook veel met lokale producten?
Zoveel mogelijk, en hier is dat een waar genoegen. Ik heb het geluk dat ik in het Land van Herve toegang heb tot fantastische producten en leveranciers die dat evenzeer zijn... Die lokale verankering is heel belangrijk voor mij.
Hoe vindt u het om lid te worden van de Mastercooks-familie?
Dat is echt een grote eer. Toen de voorzitter, Cédric Poncelet, me kwam opzoeken in de keuken om me te vragen lid te worden, was dat een grote erkenning. Ik hoop dat ik zoveel mogelijk collega's zal kunnen ontmoeten om met hen van gedachten te wisselen. Ik ben nog erg jong - ik word 27 - en ik hoop dat ik veel zal leren... .
