Tim Vervynckt

Wie zijn je Peters?
Jo Nelissen 
Philippe Vanheule

Wist je altijd al dat je kok zou worden?
Die kriebels begonnen al op de lagere school. Thuis was koken een serieuze aangelegenheid. Mijn vader en grootmoeders waren gepassioneerde hobbykoks die met veel liefde traditionele gerechten bereidden, vaak met ingrediënten uit onze eigen moestuin. Onze reizen draaiden steevast rond culinaire ontdekkingen: marktjes aflopen, lokale specialiteiten proeven en exotische ingrediënten mee naar huis nemen om mee te experimenteren. Een typisch bourgondische opvoeding, zou je kunnen zeggen.
Toen ik naar de hotelschool ging, brak net de golden age van kookprogramma’s aan. Die tv-chefs wakkerden mijn vuur alleen maar verder aan. Hoewel ik als kind dol was op voetbal, stond mijn keuze voor de horeca uiteindelijk als een huis, ook al besefte ik toen niet helemaal wat die beslissing precies inhield.
Nu, jaren later, sta ik nog steeds met evenveel passie in de keuken. Zonder één moment van spijt. Het is een veeleisend leven, maar wel één waarin ik ongelooflijk veel mooie mensen en vriendschappen heb leren kennen. De keuken mag dan een kleine wereld zijn, ze heeft mijn leven oneindig verrijkt.

Waar heb je het vak geleerd? 
Mijn opleiding genoot ik in Spermalie. Die jaren brachten me niet alleen vakmanschap bij, maar ook liefde. Tijdens de treinrit tussen Maria-Aalter en Brugge leerde ik mijn vrouw Angelique kennen. Mijn stageperiodes vormden me bij de besten van hun generatie: 't Laurierblad van Guy Van Cauteren, “In de Wulf” van Kobe Desramaults en “De Kromme Watergang” van Edwin Vinke. Later verfijnde ik mijn techniek bij Danny Horseele, “La Durée” en Nuance.  

Hoe omschrijf je jouw keuken? 
Mijn keuken is een eerbetoon aan pure, klassieke producten waar perfecte garing, subtiele smaken en frisse accenten centraal staan. Geen overbodige fratsen. Ik heb een hekel aan overdadige bewerkingen en allerlei vormpjes. Ik laat het product in zijn waarde, met respect voor de essentie. Less is more: puurheid boven poeha.
Wie zijn jouw grote voorbeelden? Naar wie kijk jij op?
Guy Van Cauteren: In 't Laurierblad liep ik mijn allereerste stage. Guy was een ambachtsman in hart en nieren. Toen hij begon te vertellen, hing de hele keuken aan zijn lippen. Mijn respect voor hem was groot, niet alleen als chef, maar zeker ook als mens. Voor mij blijft hij een icoon van de klassieke gastronomie, iemand die met plezier zijn kennis doorgaf aan jonge, gemotiveerde koks.
Angelo Rosseel: In “La Durée” legde ik de basis voor de stijl die ik later zelf zou ontwikkelen. Het was een plek waar ik veel vertrouwen kreeg en waar ruimte was voor eigen inbreng. De chef liet zijn koks gerechten verfijnen of zelfs creëren. Het was een fantastische leerschool die mijn visie voorgoed vormde.

Wat betekent voor jou de toetreding tot de vereniging?
Ik ben verheugd om deel uit te maken van een vereniging met zoveel ervaren en getalenteerde chefs. Iedereen heeft zijn eigen visie en werkwijze, en die uitwisseling van kennis en ervaringen zie ik als zeer waardevol.
Een belangrijk aspect is dat ik hoop op een onderlinge samenwerking bij het vinden van kwaliteitsvolle leveranciers, vooral lokale partners. Die zoektocht is niet altijd eenvoudig, en de ervaring van collega-chefs kan daarbij een grote steun zijn.
Samen willen we de Belgische gastronomie verder op de kaart zetten. We mogen met recht trots zijn op de kwaliteit die we hier kunnen bieden, en door onze krachten te bundelen kunnen we dat nog beter uitdragen.
“The Mastercooks of Belgium” biedt me de mogelijkheid om zowel bij te leren van anderen als mijn eigen ervaring te delen, met als doel de Belgische keuken nog meer erkenning te geven.