Archibald de Prince

Wie zijn je Peters?
Patrick De Gendt
Alain Bianchin

Wist je altijd al dat je kok zou worden? 
Ja, deze culinaire passie draag ik al met me mee sinds mijn vroegste jeugd. Mijn moeder, een ware smakenalchemiste, bracht urenlang door achter de fornuizen. Ik keek met ontzag toe hoe ze eenvoudige ingrediënten omtoverde tot eetbaar goud – elk gebaar was een les, elk gerecht een verhaal. Deze overdracht gebeurde niet via formele lessen, maar door osmose: de geur van karamel die door het huis danste, het sissen van uien in olijfolie, die dagelijkse wonderen die me leerden dat koken meer was dan voedsel bereiden... het was liefde in actie.

Waar heb je het vak geleerd? 
Mijn opleiding kreeg vorm tussen de schoolbanken van de "Ecole Hôtelière de Namur” en de prestigieuze keukens van het “Institut Paul Bocuse”, waar ik het voorrecht had les te krijgen van grootmeesters als Franck Ferigutti en Alain Le Cossec, beiden “Meilleur Ouvrier de France”. Deze vormende jaren leidden me tot cruciale ervaringen: drie jaar werken naast Yannick Franques van “La Réserve de Beaulieu” en “Domaine de Terre Blanche”, waar elke dienst een masterclass in vakmanschap was.
Toen volgde het meest bepalende hoofdstuk: acht jaar als sous-chef van René Mathieu in La Distillerie. Deze samenwerkingen hebben niet alleen mijn techniek aangescherpt, ze hebben mijn culinaire filosofie voorgoed gevormd.

Hoe omschrijf je jouw keuken? 
Simpel, lokaal en vol respect voor het seizoen. Streekproducten spelen de hoofdrol in mijn gerechten. Mijn hart ligt bij die bijzondere wisselwerking tussen keuken en natuur; een oneindige bron van inspiratie voor elk nieuw gerecht dat ik creëer.

Wie zijn jouw grote voorbeelden? Naar wie kijk jij op?
Als ik mijn voorbeelden moet noemen, dan noem ik allereerst de natuur zelf. Zij is de ultieme cheffe die al sinds mensenheugenis perfecte harmonieën creëert tussen seizoenen, streekgebonden producten en smaken. Ze blijft mijn meest veeleisende leermeester, die me dagelijks herinnert aan nederigheid tegenover pure ingrediënten.
Onder mijn collega's bewonder ik vooral die chefs die, als eeuwenoude eiken, hun excellentie in standvastigheid wortelen. Mannen en vrouwen voor wie consistentie geen routine is, maar een levenshouding. Want het echte vakmanschap toon je niet met een vluchtige ster, maar door je kwaliteit te handhaven, wanneer trends veranderen, wanneer je lichaam vermoeid raakt, en wanneer je passie zich opnieuw moet uitvinden.

Wat betekent voor jou de toetreding tot de vereniging?
Het is een enorme erkenning voor mijn werk en een mooie motivatie om verder te groeien. Bovendien biedt het de kans om deel uit te maken van een netwerk van gelijkgestemde passievolle professionals.