Interview
Wie zijn je Peters?
Peters heb ik niet gehad, omdat ik zelf één van de mede-oprichters ben van de vereniging. Pierre Romeyer had verschillende mensen uitgenodigd en wij doneerden elk 20.000 Belgische frank (€ 500) om de vereniging van Meesterkoks op te richten.
Wist je altijd al dat je kok zou worden?
Nee helemaal niet. Ik heb mijn humaniora afgewerkt en dan nog twee jaar bedrijfskunde. Ik had echter zwakke punten op het gebied van talen, en ik ben er dan mee gestopt.
Waar heb je het vak geleerd?
Destijds verkeerde ik met mijn toekomstige vrouw, de dochter van de eigenaar van de Hostellerie Saint-Roch, een Relais & Châteaux in Comblain-la-Tour. En gezien mijn problemen met mijn studieresultaten, bood haar vader mij aan om de zaak over te nemen. Gelukkig had ik al enige kennis, want ik ging daar in het weekend werken.
Kan je ons wat vertellen over je carrière?
Vanaf dat moment stuurde mijn schoonvader mij naar het restaurant “Provençaux”. Omdat hij bevriend was met Pierre Romeyer, slaagde ik erin om eerst stage te lopen in “La Villa Lorraine”, daarna in “Comme chez soi”, vervolgens bij Roger Vergé en in de “Dodin Bouffant” in Parijs. Ik heb ook stage gelopen in de patisserie, ook een beetje bij Pierre Romeyer. Zo heb ik mijn vak geleerd.
Mijn schoonvader liet me snel de directie van de zaak, omdat hij een groot jager was. Hij leerde zelfs Pierre Romeyer jagen. We hebben de zaak na 60 jaar activiteit in 2012 overgelaten.
Wie zijn jouw grote voorbeelden? Naar wie kijk jij op?
Ik heb altijd gezegd dat ik veel van veel mensen heb geleerd, vooral van Pierre Wynants wiens nauwkeurigheid ik altijd heb bewonderd. Ik heb ook mijn geest verruimd toen ik bij Roger Vergé werkte. Ik heb zaken gezien die de weg voor mij in het vak hebben geplaveid.
Tegenwoordig bewonder ik iedereen die het volhoudt. Wat Mastercook Sang-Hoon Degeimbre bijvoorbeeld doet, is geweldig.
Wat betekent voor jou de toetreding tot de vereniging?
Allereerst wil ik de vereniging bedanken dat ze de “oude garde” niet vergeet.
Sinds het voorzitterschap van Frank Fol heeft de vereniging zich meer opengesteld voor de wereld en meer jonge koks aanvaard. Ze is in omvang gegroeid, en dat vind ik belangrijk.
