Interview
Wie zijn je Peters?
Jean Bouckaert
Claude Dupont
Wist je altijd al dat je kok zou worden?
Eigenlijk niet, want ik studeerde metaalbewerking aan de Vrije Technische School in Ieper, maar ik spiegelde me aan mijn broer, die toen kok was in de The Hotel Westbury in Brussel, en waar ik zelf ook begonnen ben. Metaalbewerking hield immers veel werk in open lucht in, terwijl het warmer was in de keuken. Dat heeft zeker meegespeeld.
Waar heb je het vak geleerd?
Je leert al doende. Ik heb vele vele jaren in allerhande keukens gestaan van ’s morgens tot ’s avonds, elke dag opnieuw. Met mijn broer vormde ik een spreekwoordelijke tandem; wij waren twee handen op één buik, en dat was ideaal voor ons beiden.
Kan je iets vertellen over je carrière?
Ik startte in het restaurant “La Poularde” in het centrum van Brussel, gevolgd door 6 jaar in de keukens van het hotel “The Westbury Brussels”. In 1970 ging ik met chef Claude Dupont de Belgische gastronomie promoten in Japan, en ben ik ook anderhalf jaar gaan werken in het “Grand Hyatt Singapore”. Terug in België ging ik terug aan de slag in “The Westbury”, om dan in 1973 samen met mijn broer “La Belle Maraîchère” op de Brusselse Vismarkt over te nemen. We maakten van het restaurant een topper, en ik zou er ook 40 jaar blijven. In 2014 steunde ik mijn zoon Christian met de opstart van zijn restaurant “De Kaai” in Halle.
Wie zijn jouw grote voorbeelden? Naar wie kijk jij op in het vak?
Ik heb altijd bewondering gehad voor Joël Robuchon. Hij werd tot "Chef van de eeuw" verkozen door GaultMillau in 1989.
Wat betekent voor jou de toetreding tot de vereniging?
Ik was destijds fier om, samen met mijn broer, tot de vereniging te kunnen toetreden, toen nog onder voorzitterschap van Pierre Romeyer. Een vereniging als “The Mastercooks of Belgium” is zeker nodig. Het wordt immers alsmaar moeilijker in ons vak. Vroeger volstond het om een goede chef te zijn, maar nu moet je “alles” kunnen zijn. Het is dan ook een goede zaak om samen met andere Mastercooks over de uitdagingen van het beroep te kunnen praten.
